Tam Valerianella locusta, rozprzestrzeniła się spontanicznie w całych Włoszech, jest łatwą w uprawie rośliną zielną.
Charakterystyka waleriany
Tam Valerianella lub Songino, potocznie zwany też lettughella, dolcetta lub gurnard, formentino, soncino, sałatka z waleriany, grassalina, to jednoroczna roślina zielna należąca do rodziny Valerianaceae.
Chociaż należy do tej samej rodziny, różni się od valeriana officinalis or kocia trawa.
Roślina o wysokości ok. 30 cm składa się z 8 - 10 lśniących, zielonych liści podstawowych zebranych w centralną rozetę.
Późną wiosną roślina wytwarza białe lub niebieskie kwiaty i ciemno zabarwione nasiona, które zbiera się do późniejszego siewu.
Uprawa
Narażenie: Valerianella uwielbia słoneczne miejsca i nie boi się zimna.
Ziemia: gleby miękkie, żyzne i przepuszczalne.
Podlewanie: woda po zachodzie słońca i tylko wtedy, gdy gleba jest całkowicie sucha.
Zapłodnienie: nawóz organiczny tylko w czasie sadzenia.
Mnożenie waleriany
Valerianella rozmnaża się przez nasiona.
Siew odbywa się w dwóch okresach w roku: w październiku lub w lutym - marcu, zakopując nasiona w rzędach w odstępach około 15-20 centymetrów.
W przypadku siewu rozsiewanego sadzonki należy następnie przerzedzić w odległości 20 cm, aby umożliwić odchwaszczanie i zwalczenie chwastów.
Kolekcja roszponki
Okres zbiorów kozłka lekarskiego trwa od jesieni do wiosny. Sadzonki należy przyciąć ostrym nożem pod kołnierzem pozostawiając około 0,5 cm korzenia.
Choroby i pasożyty Valerianella lub songino
Liście kozłka lekarskiego są uszkadzane przez ślimaki i limaceae, a korzenie przez pieprzyki.
Roślina cierpi na zgniliznę korzeni spowodowaną stagnacją wody i atakami mączniaka rzekomego.
Opieka
Nawet jeśli jest to roślina, która nie boi się zimna, warto zabezpieczyć liście przed zimowym mrozem tunelami z folii foliowej.
Zastosowania
Valerianella jest spożywana na świeżo w sałatkach ze względu na wysoką zawartość soli mineralnych i witamin.
Galeria zdjęć Valerianelli
