Paw jest bez wątpienia jednym z najbardziej fascynujących zwierząt i zawsze zaludniał zbiorową wyobraźnię swoją silną symboliką.
Należący do rodziny Phasianidae i pochodzący z indyjskich lasów, Paw dotarł do Europy dzięki Rzymianom, wielkim zwolennikom piękna. Jednak hodowla pawi w Europie nie miała motywacji czysto estetycznej, ale także pokarmowej. W rzeczywistości Rzymianie bardzo kochali delikatność mięsa tego ptaka.
Patrząc na jego barwy, możemy określić, że paw jest szczególnie reprezentatywny pod względem dymorfizmu płciowego: samiec ma elektryzująco niebieskie pióra z metalicznymi refleksami na głowie i szyi, okolice oczu są białe przerwane czarnym paskiem, na anuca natomiast gołe pojawiają się pióra tworzące kępki. Klatka piersiowa i plecy pokryte są niebiesko-zielonymi piórami, a ogon składa się z jasnozielonych piór erekcyjnych ze słynną plamką w kształcie oka (są to charakterystyczne pióra, które tworzą dobrze znane pawie koło).
U samicy natomiast głowa jest biało-brązowa, ozdoba zaczyna się od pęczka. Klatka piersiowa i szyja są metalicznie zielono-brązowe, a boki i brzuch białe z brązowymi plamami. Skrzydła są również ciemne, z czarnymi smugami, podobnie jak ogon.
W okresie godowym pawie są poligamiczne, w rzeczywistości każdy samiec ma harem składający się z 4/5 samic. Samice składają od 4 do 9 jaj, których ciąża trwa 4 tygodnie.
Paw ma postawę chodzącego ptaka, mimo to może wystartować, dotykając dachu trzypiętrowego domu.
W naturze występuje kilka odmian pawi, z których najbardziej znana to biała.
