Anisodontea to roślina ozdobna, która przez prawie cały rok produkuje obficie kwiaty i jest ceniona przede wszystkim za odporność na suszę.
Cechy Anisodontea
Do rodzaju Anisodontea, rodzina Malvaceae, należą do kilku gatunków wieloletnich roślin krzewiastych pochodzących z południowej Afryki.
Wszystkie Anisodonty mają mocny i głęboki system korzeniowy typu pęczkowego, który daje obfite krzewy, które w ciągu 2-3 lat osiągają wysokość około 70-120 cm.
Nadziemną część rośliny tworzą wyprostowane, słabo rozgałęzione pędy o szarozielonej barwie, które w kierunku wierzchołka dają życie zwartej i zaokrąglonej koronie.
odchodzi mają różne kształty w zależności od gatunku. Na ogół są trójpłatkowe, pomarszczone i ząbkowane, koloru ciemnozielonego, lekko aromatyczne i pokryte cienkim białawym puchem.
Kwiaty, podobnie jak ślaz pospolity i Lavatera, kwitną bezpośrednio wzdłuż łodyg w przecięciach kątów liści. Korona kwiatów składa się z 5 jasnoróżowych i ciemnoróżowych płatków z widocznymi ciemniejszymi żyłkami. Kwiaty swoim delikatnym zapachem przyciągają liczne motyle. Przyciągają motyle i przypominają te z Lavatera i Malva.
TEN owoce są to podłużne kapsułki zawierające małe ciemne nasiona.
Rozkwit: Anisodontea kwitnie obficie od kwietnia do października, aw regionach o łagodnych zimach kwitnienie trwa do pierwszych dni grudnia.
Mogą Cię zainteresować: Słoneczne rośliny balkonowe: te odporne na bardzo upalne lato
Uprawa anizodonty
Narażenie: nawet jeśli rozwijają się dość silnie i bujnie nawet w miejscach częściowo zacienionych, aby móc obficie kwitnąć wymagają ekspozycji w pełnym słońcu. Nie wytrzymują zimna, a przede wszystkim boją się nocnych przymrozków. W miejscach o bardzo mroźnych zimach roślinę należy chronić u podstawy lekką ściółką ze słomy lub suchych liści, a liście owinąć przewiewną tkaniną. Te małe sztuczki pozwalają roślinie przetrwać bez uszkodzenia zimowych mrozów.
Ziemia: dostosowują się do każdego rodzaju gleby, ale aby uniknąć gnicia korzeni, optymalnym podłożem do uprawy jest luźna gleba, zmieszana z piaskiem i dobrze odwodniona. Zbyt ciężka gleba ogranicza rozwój anizodoncji.
Masz problemy z roślinami? Dołącz do grupy
Podlewanie: nawet jeśli dobrze znoszą okresy przedłużającej się suszy, zaleca się regularne podlewanie od marca do września, zawsze pozwalając glebie całkowicie wyschnąć między jednym podlewaniem a następnym. Anizodonty uprawiane w doniczkach wymagają częstszego podlewania, zwłaszcza w okresie letnim. Jesienią nawadnianie należy ograniczyć do minimum, zimą można je całkowicie zawiesić.
Zapłodnienie: Podobnie jak wszystkie rośliny kwitnące, anizodonty również potrzebują podaży składników odżywczych, dlatego od początku wegetacji do końca sierpnia, co miesiąc dobrze jest podawać u podnóża nawóz granulowany o powolnym działaniu, bogaty w azot (N), fosfor krzew (P) i potas (K). Alternatywnie co 2 tygodnie można stosować płynny nawóz do roślin kwitnących, odpowiednio rozcieńczony w wodzie do podlewania.
Uprawa w doniczkach
W razie potrzeby można również hodować anizodonty w doniczkach. Odpowiedni pojemnik musi mieć około 40 cm szerokości i głębokości. Bogata żyzna i przede wszystkim dobrze przepuszczalna gleba zmieszana z częścią gruboziarnistego piasku.
Anizodonty uprawiane w doniczkach powinny być na zimę osłonięte w chronionym środowisku.
Przesadzanie
Przesadzanie odbywa się wiosną, kiedy korzenie rośliny wychodzą z otworów odprowadzających wodę. Używany jest nieco większy pojemnik niż poprzedni oraz nowa i świeża gleba. przechowywać pojemniki w umiarkowanej szklarni lub w domu w zimnych porach roku.
Przycinanie
Anisodontea przycina się na początku wiosny przed wznowieniem wegetacji, aby nadać roślinie harmonię kształtu i sprzyjać emisji nowych kwiatowych strumieni. Za pomocą dobrze naostrzonych i zdezynfekowanych narzędzi, suche lub uszkodzone przez zimno łodygi są obcinane u podstawy, a wszystkie inne skracane o około jedną trzecią, unikając przycinania ich do starego drewna. Roślinę uprawianą w doniczkach można przycinać jak młode drzewko, pozostawiając do rozwoju centralną gałąź.
Mnożenie Anizodonta
Roślina rozmnaża się przez nasiona, ale można ją łatwo rozmnażać przez cięcie.
Nasiona anizodonty zbiera się, gdy dojrzałe i ciemnobrązowe kapsułki zaczynają się otwierać. Za pomocą dobrze naostrzonych nożyczek kapsułkę odcina się na poziomie szypułki, pozostawia do wyschnięcia na powietrzu przez kilka dni, a następnie przechowuje w papierowej torbie w chłodnym i ciemnym miejscu do momentu siewu.
Mnożenie przez ziarno
Tam siew przeprowadza się ją w rozsadniku następnej wiosny, najlepiej po pierwszych dziesięciu dniach marca. Uzyskane z nasion sadzonki anizodonty przesadza się do pojedynczych doniczek i hoduje w nich do momentu posadzenia w miejscu ich ostatecznego zamieszkania. Rozsadniki należy chronić przed zimnem i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Mnożenie przez sadzonki
Jeśli chcemy rozmnażać roślinę, późnym latem usuwamy wierzchołki gałęzi, które nie wykształciły kwiatów i pozwalamy im ukorzenić się w mieszaninie torfu i piasku w równych częściach, unikając wysuszenia aż do wytworzenia korzeni.
Sadzenie lub sadzenie
Ostateczne sadzenie odbywa się zwykle jesienią, kiedy rośliny są dość bujne. Jeśli natomiast wzrost jest zahamowany, przeszczep należy przełożyć na następną wiosnę.
Anizodonty są zakopane w dobrze przygotowanych otworach o głębokości około 30 cm i oddalonych od siebie o około 70 cm.
Pasożyty i choroby Anisodontea
Anisodontea, podobnie jak inne odmiany Malvaceae, jest wrażliwa na ataki roztoczy lub czarnych mszyc bardzo małych owadów, które zazwyczaj tworzą gęste, ciemne kolonie na poziomie skrzyżowań liści. Jeśli klimat jest zbyt wilgotny, roślinę atakują również mączliki i mączniak prawdziwy, których obecność podkreślają białawe, pyliste skupiska na górnej i dolnej stronie liści, które w wyniku uwolnienia spadzi stają się lepkie, żółte i opadają. przedwcześnie z gałęzi.
Kuracje i zabiegi
Aby uniknąć inwazji pasożytniczych, w okresie wegetatywnego ponownego startu rośliny należy przeprowadzać ogólnoustrojowe zabiegi profilaktyczne o szerokim spektrum działania. Latem hodowane w domu rośliny Anisodontea należy wynieść na zewnątrz, w miejsca osłonięte od nocnej wilgoci. Zimą rośliny doniczkowe chowaj w jasnym miejscu, gdzie temperatura nie spada poniżej 10 C.
Zastosowania
Anisodontea to rośliny ozdobne, które ze względu na wysoką odporność na suszę nadają się również do uprawy w ogrodach skalnych i przybrzeżnych.
Rada
W regionach charakteryzujących się ostrymi zimami zaleca się hodowanie anizodoncji bezpośrednio w doniczkach, aby móc je następnie naprawić przed mrozem.
Różnorodność
Wśród wielu odmian najbardziej rozpowszechnionych i uprawianych do celów ozdobnych pamiętamy:
LAnisodontea malvastroides, pochodząca z południowej Afryki, to roślina rustykalna, podobna do Lavatera i ślazu pospolitego, która w krótkim czasie tworzy wzniesione krzewy o wysokości około 1 metra. Owłosione i słabo rozgałęzione pędy pokryte są pomarszczonymi trójlistnymi liśćmi i są aromatyczne w dotyku. Odmiana ta przez cały okres kwitnienia wytwarza obfitość małych, płaskich, delikatnie pachnących kwiatów o białych lub różowych płatkach.
LAnisodontea capensis, bardzo rustykalna odmiana, łatwa w uprawie nawet w doniczkach, która od kwietnia do końca lipca wytwarza kwiaty z polichromatycznymi płatkami o cukierkoworóżowym kolorze na zewnątrz korony, z czerwonymi żyłkami pośrodku i zielonkawobiałymi w jasnym środku . Łodygi pokryte są małymi listkami, które kształtem przypominają figi i klony.
Galeria zdjęć Malvaceae
