Zakład Kalina farreri lub Pachnące Kalina to ozdobny krzew kwitnący zimą, używany do wykonywania żywopłotów lub jako pojedynczy element w ogrodach.
Charakterystyka Viburnum farreri
Tam Viburnum farreri lub Viburnum fragrans to liściasta bylina z rodziny Adoxaceae pochodzący z Chin uprawiany w prawie wszystkich ogrodach zimowych do celów zdobniczych.
Roślina jest nadal mocno przytwierdzona do podłoża dzięki solidnej zafascynowany korzeń. Część nadziemną, z zaokrąglonym krzewem, tworzą liczne wyprostowane gałęzie, które w części końcowej często mają tendencję do uginania się pod ciężarem kwiatów. Viburnum farreri w optymalnych warunkach środowiskowych może nawet przekroczyć 3 metry wysokości.
odchodzi za młodu przybierają kolor brązowy, potem zielenieją i wreszcie jesienią przed jesienią przybierają kolor purpurowo-czerwony. Liście, jak u Siliquastro czy Judas Tree, pojawiają się po kwiatach i mają kształt jajowaty i ząbkowany brzeg.
TEN kwiaty, zebrane w duże kwiatostany skupione na wierzchołkach gałązek, mają rurkowaty kształt ze spawanymi płatkami jak w Bignonii, a po otwarciu wyglądają jak intensywnie i przyjemnie pachnące różowe gwiazdki. Gardziel kwiatu jest różowobiała.
TEN owoce nawet jeśli pojawiają się rzadko, są jaskrawoczerwonymi kulistymi jagodami, które nakarmią ptaki. Nasiona są twarde i przeważnie jajowate.
Rozkwit: w przeciwieństwie do innych odmian, Viburnum farreri kwitnie zimą, aw niektórych regionach nawet od listopada do marca, a czasem do kwietnia. Przy łagodnym klimacie zimowym kwitnienie jest obfitsze. Z drugiej strony mróz silnie uszkadza kwiaty, które więdną z powodu oparzeń przez niego spowodowanych.
Uprawa Kalina Farreri
Narażenie: nawet jeśli nie gardzi miejscami częściowo zacienionymi, uwielbia miejsca nasłonecznione, osłonięte od zimnych wiatrów. Jest to roślina rustykalna, która zimą toleruje temperatury od -19° do -15 stopni.
Może Cię zainteresować: Kalina śnieżna - Uprawa Kaliny śnieżnej
Ziemia: Mimo że dostosowuje się do każdego rodzaju gleby o kwaśnym, obojętnym lub zasadowym pH, idealnym podłożem do uprawy jest mieszanka pospolitej gleby ogrodowej zmieszanej z częścią gruboziarnistego, wilgotnego, żyznego, a przede wszystkim dobrze przepuszczalnego piasku. Na każdej żyznej, wilgotnej, ale dobrze przepuszczalnej glebie. Uprawa Viburnum farreri daje doskonałe rezultaty na glebach wapiennych, tłustych, piaszczystych i gliniastych.
Podlewanie: jest to krzewiasta roślina, która generalnie jest zadowolona z deszczów, ale powinna być obficie i regularnie podlewana w przypadku bardzo długich okresów suszy, zwłaszcza latem. Jesienią podlewanie należy ograniczyć, a zimą zawiesić. Jak zawsze, zaleca się interwencję tylko wtedy, gdy podłoże jest całkowicie suche i uważając, aby uniknąć zastoju wody, aby uniknąć zgnilizny korzeni.
Masz problemy z roślinami? Dołącz do grupy
Zapłodnienie: Aby uzyskać obfite i długotrwałe kwitnienie, jesienią lub pod koniec zimy wskazane jest zakopanie pod krzewami dobrze dojrzałego nawozu organicznego, aby zapewnić niezbędne odżywienie. Alternatywnie podawaj roślinom kwitnącym specyficzny nawóz granulowany, bogaty w potas (K) i fosfor (P).
Mnożenie Kalina farreri
Kalina rozmnaża się przez sadzonki nasienne, częściowo zdrewniałe lub zdrewniałe, a także przez nawarstwianie lub odgałęzienie.
Namnażanie nasion zajmuje dużo czasu, a wyniki nie zawsze są zadowalające, a rośliny różnią się od rośliny matecznej z powodu rekombinacji genów.
Rozmnażanie przez sadzonki
Techniką gwarantującą najlepsze efekty rozmnażania tego krzewu jest cięcie dojrzałego drewna. Latem sadzonki o długości 18-20 cm są pobierane z najzdrowszych i najżywszych gałęzi i zakorzenione w równych częściach w podłożu z torfu i piasku.
Po ukorzenieniu nowe rośliny są przesadzane pojedynczo w pojemnikach, aż staną się dość solidne, aby można je było sadzić na stałe w ziemi, ponieważ nie zaleca się uprawy rośliny Viburnum farreri w doniczce.
Propagacja przez odgałęzienie
To kolejna bardzo bezpieczna rozmnażanie agamiczne, które prowadzi się dla różnych rodzajów roślin pnących, takich jak pnącze amerykańskie, Vite vinifera, Wisteria Rincospermum i wiele innych. Po usunięciu pierścienia z kory, dłuższe i bardziej elastyczne gałęzie są zakopywane i mocno zakotwiczane w ziemi za pomocą haków w kształcie litery U. Gdy korzenie wyrastają z podziemnej części, pozwala się im wzmocnić, a następnie oddzielić gałąź czystym cięciem od roślina mateczna. W takim przypadku nową roślinę należy pozostawić w domu. Zanim roślina osiągnie maksymalny rozwój, mija około 10-20 lat.
Przycinanie
Ta odmiana Kaliny powinna być przycinana wiosną przed przebudzeniem wegetatywnym. Używając dobrze naostrzonych i dezynfekowanych płomieniowo nożyc, najgłębsze gałęzie są przerzedzane, aby zapewnić światło słoneczne i wentylację. Suche gałęzie są cięte czysto, a te, które rosną w nieuporządkowany sposób skracane.
Sadzenie lub sadzenie
Sadzi się ją praktycznie o każdej porze roku, nawet jeśli najlepsza pora to wczesna wiosna, a najlepiej w marcu. Roślinę należy zasadzić z całym glinianym chlebem, który otacza jej korzenie. Otwory przeznaczone dla roślin Viburnum farreri muszą być duże i głębokie, nieco większe niż wielkość doniczki. Gleba musi być luźna, dobrze obrobiona i uprzednio wzbogacona materią organiczną oraz dobrze dojrzałym obornikiem.
Jeśli chcesz stworzyć żywopłot Viburnum farreri, rośliny powinny być oddalone od siebie o około 1,5 metra, ponieważ mają szerokość do 2,2 metra. Po posadzeniu i przynajmniej przez pierwsze 15 dni podlewaj regularnie, aby zachęcić korzenie do zakorzenienia się w nowym domu.
Zastosowania
Viburnum farreri jest używana tylko do celów ozdobnych, zarówno na rabatach kwiatowych, jak i mieszanych żywopłotach, w ogrodach śródziemnomorskich, skalnych, wiejskich, a także w ogrodach przybrzeżnych, ponieważ jest odporna na sól.
Po wyschnięciu kwiaty o niebiańskim zapachu są wykorzystywane do przygotowania poutpourri.
Choroby i Pasożyty Kalina farreri
Kalina boi się ataku roztoczy, takich jak czerwony pająk, zwłaszcza w okresach wielkiego upału. Chociaż bardzo rzadko, czasami cierpi na verticillozę, chorobę wywoływaną przez naczyniowy grzyb terricolous, który wznosi się od dołu do naczyń limfatycznych, zatykając je. Jeśli atak grzyba znajduje się nie u podnóża rośliny, ale na pojedynczej gałęzi, wówczas roślina wysycha sektorowo.
W ostrym zespole liście początkowo lekko więdną, a następnie wysychają i przez kilka dni spadają wraz z gałęziami, na których czasami pozostają przyczepione; zależy to od tego, jak szybko choroba wystąpi.
Zespół przewlekły objawia się znacznie wolniej niż w poprzednim przypadku; liście żółkną, stopniowo wysychają, a w końcu opadają.
W obu przypadkach objawy pojawiają się najpierw na części nadziemnej, a następnie rozprzestrzeniają się w dół.
Kuracje i zabiegi
Aby zapobiec pozbawieniu rośliny składników odżywczych potrzebnych do wzrostu i harmonijnego rozwoju, należy okresowo eliminować chwasty, które rozmnażają się u jej stóp.
Dobrze znosi również niskie temperatury i wszelkie warunki klimatyczne, w okresach intensywnych mrozów i mrozów wskazane jest zabezpieczenie systemu korzeniowego zwykłą ściółką z suchych liści lub słomy.
W przypadku rośliny zarażonej więdnięciem, aby zapobiec atakowaniu przez zarodniki innych roślin i innych gatunków Kaliny obecnych w ogrodzie, takich jak Viburnum opulus lub Kalina śnieżna, należy ją wykorzenić i spalić.
Więdnięcie jest bowiem chorobą trudną do zwalczenia i jedynym sposobem na jej pokonanie jest stosowanie specyficznych produktów, takich jak tyofanat metylowy zmieszany z glinem Fosetyl.
Toksyczność owoców
jagody o owoce rośliny Viburnum farreri, podobnie jak inne odmiany, są toksyczne dla ludzi, a dla psów i kotów, wręcz przeciwnie, są źródłem pożywienia dla ptaków, które jedzą je zwłaszcza w okresie chudym.
Ciekawość
Roślina nosząca nazwę (specyficzny łaciński epitet farreri) na cześć angielskiego kolekcjonera roślin Reginalda Farrera należy do Caprifoliaceae (obecnie Adoxaceae) to samo co Wiciokrzew lub Lonicera caprifolium, Elder, Abelia, itp., i jest również znany jako Zapachy Kalina Bunge jest Pachnące Kalina.
Galeria zdjęć odmian kaliny
