La Ficaria, potocznie zwana favagello, to dzika roślina lecznicza ceniona ze względu na piękno mięsistych liści i żółtych kwiatów również jako roślina okrywowa na glebach ubogich i żwirowych.
Ogólna charakterystyka Ficaria - Ranunculus ficaria lub Favagello
La Ficaria, nazwa naukowa Jaskier ficaria, jest rośliną z rodziny Ranunculaceae, pochodzący z Bliskiego Wschodu, Afryki Północnej i Europy, szeroko rozpowszechniony na wilgotnych glebach, na nieuprawianych polach oraz wzdłuż żywopłotów i brzegów małych strumieni. Na terenie Włoch rośnie samorzutnie w miejscach trawiastych oraz w lasach wszystkich regionów, w tym na wyspach, od lub do 1000 m n.p.m.
Ficaria to bulwiasty geofit, czyli wieloletnia roślina zielna, która sprowadza pąki pod ziemię. System korzeniowy to jasnobrązowa bulwa wrzecionowata z wierzchołkowymi kępkami małych korzeni wtórnych lub białawą przydance.
Nadziemna lub epigealna część fikarii składa się z wznoszących się prostopadle łodyg o cylindrycznym kształcie, gładkiej, wydrążonej i miękkiej konsystencji.
odchodzi, prawie wszystkie radykalne i niskie do ziemi (te cauline są rzadkie lub całkowicie nieobecne) są wyposażone w długie, mięsiste szypułki. Kształt sznurkowy, prawie sercowaty z karbowanym brzegiem, strona liścia mięsista, błyszcząca, ciemnozielona z nieco jaśniejszymi pasemkami. Każdy liść jest bruzdowany przez 5 - 9 nerwów, a na znacznie bardziej zaznaczonym środkowym występują często brązowawe plamy. Liście pojawiają się w lutym i wysychają, aż znikną całkowicie po zakończeniu kwitnienia.
TEN kwiaty podobnie jak stokrotki, pojawiają się pojedynczo na końcowej części długich pustych, cylindrycznych zielonych szypułek, które wyrastają w kątach liści. Mają koronę utworzoną z 8-11 płatków nektaronośnych języczkowatych o błyszczącym żółtym kolorze z ciemniejszą podstawą, które otaczają liczne krótkie żółte pręciki znajdujące się poniżej jajnika. W niektórych regionach średnia liczba płatków Favagello waha się od 6 do 8.
TEN owoce, umieszczone na pojemniku, to zestaw jajowatych i włochatych niełupek zaopatrzonych w ostrą mównicę lub dziób …
TEN posiew, po jednym dla każdego niełupka, dojrzewają latem i mogą być zbierane w celu reprodukcji nowych roślin favagello.
Możesz być zainteresowany: Rośliny i kwiaty IKEA 2020: dekorowanie z miłością
Okres kwitnienia
Ficaria kwitnie od końca zimy do późnej wiosny, od stycznia do maja, z niewielkimi różnicami w zależności od regionu, a także wysokości.
Masz problemy z roślinami? Dołącz do grupy
Uprawa Favagello - Ficaria
Narażenie
Jest to roślina rustykalna, która uwielbia nasłonecznienie przez wiele godzin w ciągu dnia. Uprawiana w cieniu spowalnia wzrost i wytwarza małe, rzadkie kwiaty. Favagello uwielbia upał i bez problemu wytrzymuje nawet surowe temperatury, więc zimą nie potrzebuje ochrony, nawet jeśli następnej wiosny straci liście, zostaną odepchnięte dzięki podziemnym bulwom.
Ziemia
Przystosowuje się do każdego rodzaju gleby, ale aby uzyskać lepsze rezultaty, jeśli zamierzamy sadzić tę roślinę na rabatach ogrodowych, dobrze jest zapewnić świeżą glebę na cały cykl wegetacyjny, wapienną, o pH obojętnym lub zasadowym oraz, przede wszystkim dobrze osuszone.
Podlewanie
Ficaria jest odporna na suszę i ogólnie zadowala się wodą deszczową. Aby utrzymać turgor liści i promować wzrost w miesiącach letnich, zaleca się zapewnienie minimalnego zaopatrzenia w wodę, co jest również przydatne, aby organy podziemne pozostały żywotne do następnej wiosny.
Zapłodnienie
Jesienią, aby zapewnić niezbędne składniki odżywcze bulwom, które przejdą w stan spoczynku i sprzyjać wznowieniu wegetacji na wiosnę następnej wiosny, podawaj na ziemię dobrze dojrzały obornik.
Rozmnażanie Ficaria - Ranunculus ficaria
Jest to roślina, która rozmnaża się przez nasiona i agamicznie, dzieląc ząbki, które tworzą liczne obok głównego korzenia.
Siew nie jest praktykowany, ale zazwyczaj przeprowadza się go pod koniec zimy, rozwarstwiając nasiona na określonym podłożu, które jest wilgotne do momentu pojawienia się pierwszych pędów.
Umieszczenie roślin w miejscu częściowo zacienionym stymuluje produkcję cebulek, ale rozmnażanie następuje również przez nasiona, które latem łatwiej osiągają dojrzałość u roślin wystawionych na działanie słońca.
Mnożenie przez podział goździków
Jesienią lub wczesną wiosną bulwy są wydobywane z ziemi. Zdrowe i dobrze wykształcone cebulki są delikatnie odrywane i sadzone jednocześnie w odległości 20 cm w miękkiej glebie bogatej w substancję organiczną i dobrze zdrenowanej. Aby zachęcić do ukorzeniania się, podlewa się je regularnie, ale bez nadmiaru, zwłaszcza w suchym klimacie.
Ten rodzaj rozmnażania agamicznego w przyrodzie następuje w bardzo krótkim czasie, umożliwiając szerokie rozmieszczenie roślin w poziomie. Gęste kolonie tworzą się również w pewnej odległości od miejsca produkcji, ponieważ mniejsze bulwy, które odrywają się od roślin matecznych, są transportowane przez wodę, zwierzęta lub ludzi podczas grzebania lub moczenia gleby.
Sadzenie lub sadzenie
Rośliny należy sadzić na dobrze uprawionej, bardzo miękkiej glebie z odrobiną piasku na dnie. Otwory muszą być oddalone od siebie o 20 cm. Po posadzeniu rośliny są regularnie podlewane, zwłaszcza młode, aby sprzyjać zakorzenieniu się korzeni w nowym domu. Zaopatrzenie w wodę musi być stałe w pierwszym roku sadzenia.
Parowanie
Błyszczące piękno Ficaria jest wzmocnione roślinami takimi jak Pulmonaria i Primula.
Kolekcja
Liście zbiera się wiosną, od kwietnia do maja przed kwitnieniem i przed wypuszczeniem nasion, ponieważ w tych fazach cyklu wegetatywnego roślina wytwarza alkaloid, anemoninę, toksyczną dla człowieka.
Korzenie zamiast tego późną zimą między lutym a marcem, przed kwitnieniem. Są czyszczone i używane świeże jak liście, ponieważ trudno je wysuszyć podczas przygotowywania produktów leczniczych.
Przycinanie
Nie wymaga przycinania, ale miękkie lub pożółkłe łodygi i suche liście są stopniowo eliminowane, aby zapobiec gniciu będącemu nośnikiem infekcji grzybiczej.
Szkodniki i choroby Ficaria
Nie cierpi na ataki mszyc ani innych pasożytów zwierzęcych, które atakują wiele innych gatunków roślin leczniczych. Wśród chorób grzybowych obawia się tylko zgnilizny korzeni, jeśli gleba nie jest dobrze osuszona.
Zabiegi lecznicze
Favagello jest łatwa w uprawie, ponieważ nie wymaga specjalnej pielęgnacji: nie należy jej chronić materiałem do ściółkowania, ponieważ zimą chronione są przed śniegiem bulwy, organy zapasowe, które co roku wytwarzają nowe łodygi, liście i kwiaty. Nie wymaga zabiegów fitosanitarnych. Jedyną pielęgnacją wymaganą przez roślinę jest dobra ekspozycja na słońce.
Różnorodność fikarii
Jaskier ficariiformis
Favagello większe to jaskier pochodzący z śródziemnomorskich obszarów Europy, który rośnie we Włoszech w wilgotnych miejscach i trawiastych lasach do 1000 m n.p.m., z wyjątkiem Alp. Ma mniej lub bardziej wyprostowany pokrój. Korzeń jest bulwiasty; liście sercowate i błyszczące; kwiaty mają koronę złożoną z 8-13 żółtych płatków; kielich składa się z 3 żółtawych działek. Kwitnie od lutego do marca i różni się od Ranunculus ficaria większym rozmiarem liści i kwiatów.
Aktywne składniki fikarii
Jest to roślina lecznicza, która zawiera garbniki, saponiny, kwas fikarynowy i pochodne, które nadają jej właściwości lecznicze, jednak przy granicy poważnych wad.
Właściwości lecznicze
Favagello w medycynie stosowano ostrożnie i pod nadzorem lekarza wyłącznie do użytku zewnętrznego w celu leczenia hemoroidów, bruzd odbytu, sromu i brodawek sutkowych poprzez nałożenie świeżego leku na chorą część.
W przeszłości był tradycyjnie stosowany w leczeniu zapalenia stawów i zapalenia nerwu kulszowego i zawsze do użytku zewnętrznego na miazgę jako środek naczynkowy i pęcherzowy. Ze względu na wysoką zawartość witaminy C roślina ta była również szeroko stosowana w leczeniu szkorbutu.
Obecnie stosowanie tej rośliny jest przepisywane tylko przez homeopatów do leczenia hemoroidów i jako środek leczniczy, oczywiście z odpowiednimi rozcieńczeniami homeopatii.
Ostrzeżenia
Domowe stosowanie Ficaria do naturalnych środków do samodzielnego wykonania nie jest zalecane, nawet jeśli jest to roślina, którą można spożywać, a florencki botanik Targioni Tozzetti (XVIII wiek) zaliczył ją do gatunków alimurgicznych przeznaczonych wyłącznie do spożycia.
Użyj w kuchni
Delikatne liście są używane do zup, omletów i jako dodatek; świeże i zebrane przed kwitnieniem, nawet w mieszanych sałatkach lub dekoracjach.
Jeszcze zamknięte pąki kwiatowe można odłożyć w occie lub oleju i zjeść jak kapary.
Użyj w ogrodnictwie
Ze względu na ich rustykalność, odporność na przeciwności losu i łatwość sadzenia rośliny Ficaria są często uprawiane w ogrodach rustykalnych, a nawet alpejskich. Nadają się do tworzenia plam na brzegach żywopłotów, strumieni lub oczek wodnych oraz na rabatach kwiatowych.
Ciekawość
Naukowa nazwa rodzajowa Ranunculus wywodzi się z łaciny i oznacza żabę, która odnosi się do faktu, że podobnie jak żaby, roślina ta preferuje wilgotne środowiska i świeże gleby. Z drugiej strony, specyficzny epitet pochodzi od łacińskiego ficus (fig), odnosi się do kształtu małych, spuchniętych bulw korzeniowych, podobnych do małych owoców o wyglądzie podobnym do fig; stąd nazwa zwyczajowa ficaria jest również uzasadniona.
Ficaria jest znana jakoZiele hemoroidów.
W Francja nazywana jest rośliną bogów Złote guziki za szczególną strukturę jej kwiatów.
Galeria zdjęć Ficaria - Favagello
