✅ Uprawa Sternbergii

Tam Sternbergia powszechnie znany jako Szafran, to niewielka, wieloletnia cebula, która łatwo rośnie w doniczkach i w ziemi.

Ogólna charakterystyka Sternbergii

Tam Sternbergia to roślina zielna pochodząca z zachodniej Azji należąca do rodziny Amaryllidaceae.

Daj spokój żarówki o niewielkich rozmiarach, tworzą ciemnozielone, skórzaste, wstęgowe liście, które przez cały okres kwitnienia tworzą koronę na małych cylindrycznych pędach o wysokości 15-20 cm, z pięknymi i trwałymi intensywnie żółtymi kwiatami na wierzchołkach.

Wiosną odchodzi Sternbergia wysycha i bulwa przechodzi w stan spoczynku wegetatywnego na całe lato.

Rozkwit: kwitnie nieprzerwanie przez całą jesień.

Uprawa Sternbergii

Narażenie: preferuje jasne i słoneczne obszary przez wiele godzin dziennie. Nie boi się zimna, nawet jeśli liście są wrażliwe na mrozy.
Ziemia: dopasowuje się do każdego rodzaju gleby, nawet jeśli preferuje wilgotne, zmieszane z piaskiem i dobrze osuszone.
Podlewanie: osobniki wyhodowane bezpośrednio w domu są zadowolone z wody deszczowej, a hodowane w doniczkach należy regularnie podlewać co 10-15 dni.
Zapłodnienie: aby sprzyjać kwitnieniu, przed ponownym startem wegetatywnym podać u podstawy nawóz organiczny o powolnym uwalnianiu.

Mnożenie Sternbergii

Roślina rozmnaża się przez nasiona i przez podział goździków. Najczęściej stosowaną techniką, która zapewnia roślinom identyczność z matką, jest rozmnażanie przez podział cebul.

Cebulki roślinne

Późną wiosną goździki są rozdzielane i zakopywane w otworach o podwójnej średnicy i wysokości, oddalonych od siebie o 10 cm oraz w rzędach i między rzędami.

Może Cię zainteresować: Rośliny bulwiaste, które kwitną jesienią

Szkodniki i choroby Sternbergii

Jest to wytrzymała roślina odporna na ataki pasożytów zwierzęcych. Obawia się gnicia spowodowanego nadmiarem wody i, podobnie jak cebulki tulipanów i roślin cebulowych, ogólnie cierpi na fusarium lub pleśń cebul.