Cercis canadensis powszechnie nazywane Wschodnia Redbud, to drzewo ozdobne cenione za wspaniałe wiosenne kwitnienie i odporność na przeciwności losu.
Charakterystyka Cercis canadensis - Redbud wschodni
Cercis canadensis to drzewo liściaste z rodziny Fabaceae pochodzi ze wschodniej i północno-środkowej Ameryki, rozciąga się w rustykalnym stanie wzdłuż klifów, na wapiennych polanach, w lasach, wzdłuż brzegów rzek i strumieni.
Jest to drzewo lub krzew o bardzo powolnym wzroście, odpowiednie do uprawy nawet na bardzo małych przestrzeniach, gdyż w pełnym rozwoju nie przekracza 7 metrów szerokości i wysokości.
Tam zafascynowany korzeń jest głęboki i solidny; lekko kręty pień ma twarde i gładkie ciemnobrązowe drewno, podczas gdy młodsze gałęzie mają tendencję do czerwonawego zabarwienia.
Kora jest gładka i szara u młodych drzew, ale u starszych staje się łuskowata i szorstka.
proste liście, powrozy lub w kształcie serca, o rozszerzonej blaszce, spiczastym wierzchołku i konsystencji papieru, podczas cyklu wegetatywnego nieustannie zmieniają kolor przechodząc od fioletowo-zielonego wiosną do zielonego latem do czerwono-zielonego lub żółto-złotego w jesiennych odcieniach kontrastujących z skupiskami fioletu kwiaty.
W regionach o bardzo gorącym klimacie i silnym nasłonecznieniu liście na początku lata stają się zielonobrązowe.
TEN kwiaty, podobnie jak w Siliquastro lub Drzewie Judasza, są hermafrodytami, zebranymi w racemes i przede wszystkim są kalafiorami, czyli występują na gołych gałązkach przed liśćmi i mają typową strukturę Leguminosae z motylkowatą koroną. Zapylanie odbywa się przez owady, zwłaszcza pszczoły.
Może Cię zainteresować: Drzewo kamforowe - Cinnamomum camphora
TEN owoce są to typowe spłaszczone strąki (podobne do fasoli), które zwisają z gałęzi do końca jesieni. Z zielonego, po osiągnięciu pełnej dojrzałości, strąki brązowieją i otwierają się, wypuszczając na ziemię małe nasiona.
TEN posiew, 7 do 10 na strąki są krążkowate, czarniawe i bardzo płodne.
Kwitnienie Cercis canadensis: piękne różowe kwiaty fuksji pojawiają się na nagich gałęziach wiosną między marcem a kwietniem.
Masz problemy z roślinami? Dołącz do grupy
Uprawa Cercis canadensis - Redbud wschodni
- Narażenie: jest to drzewo, które uwielbia stanowiska słoneczne lub półcieniste, osłonięte od wiatrów. Uprawiana w zacienionych miejscach ma trudności z kwitnieniem. Toleruje ciepło, ale jest wrażliwy na mroźne zimowe temperatury.
- Ziemia: dobrze dopasowuje się do każdej gleby, nawet ubogiej, suchej i kamienistej, ale preferuje gleby wapienne, bogate, głębokie, neutralne kwasowo i przede wszystkim dobrze przepuszczalne.
- Podlewanie: jest to mało wymagające drzewo wody i na ogół zadowala się deszczami. W okresach długotrwałej suszy należy ją jednak obficie podlewać, aby nie zagrażać kwitnieniu. Zimą podlewanie należy całkowicie zawiesić.
- Zapłodnienie: aby wspomóc odnowę wegetatywną i kwitnienie, wiosną i jesienią podawać u stóp rośliny co 20 dni nawóz bogaty w makroelementy (N,P,K), a także z dużą dawką mikroelementów niezbędnych do jej harmonijnego wzrostu.
Rozmnażanie Cercis canadensis - wschodni Redbud
Drzewo rozmnaża się przez nasiona. W marcu nasiona kiełkują bezpośrednio w pojedynczych doniczkach zawierających glebę odpowiednią do siewu, świeżą i bogatą w substancję organiczną.
Rozsadniki należy przechowywać w osłoniętym i ciepłym miejscu przez około 2 lata, czas niezbędny do wzmocnienia systemu korzeniowego, który jest bardzo wrażliwy na wczesne transfery.
Aby ułatwić kiełkowanie, nasiona należy wertykulować papierem ściernym, co jest operacją niezbędną do złamania twardej powłoki, która je pokrywa.
Rozmnażanie przez sadzonki
Ta technika rozmnażania agamicznego lub bezpłciowego, która jest realizowana przez ukorzenianie częściowo zdrewniałych gałązek w mieszaninie piasku i torfu, nie jest praktykowana, ponieważ nie zawsze daje pozytywne rezultaty.
Sadzenie lub sadzenie
Sadzenie Cercis canadensis przeprowadza się ją wiosną w rejonach o bardzo surowym klimacie oraz jesienią w okolicach listopada w rejonach o klimacie łagodnym.
Gdy drzewo zostanie rozkloszowane, należy je przesadzić do dużego i głębokiego dołka o wymiarach większych niż pojemnik, a glebę należy zagęszczać aż do kołnierza rośliny, a następnie regularnie podlewać, aż korzenie zakorzenią się w nowym domu.
Przycinanie
Cercis canadensis należy go przycinać tylko wtedy, gdy chcesz nadać harmonijny kształt liściom lub nadać estetyczny wygląd krzewowi.
Tam przycinanie przeprowadza się ją na młodych osobnikach późną wiosną lub wczesnym latem, uwalniając pień od dolnych gałęzi i nieznacznie skracając te, które rozwijają się bocznie, a przerzedzanie wewnętrznych, aby ułatwić wentylację i zapobiec ryzyku inwazji pasożytów.
Gałęzie uszkodzone przez mróz i ewentualnie te w widoczny sposób zaatakowane przez pasożyty lub choroby grzybowe są obcinane.
Szkodniki i choroby Cercis canadensis
Drzewo jest wrażliwe na atak mszyc, które zazwyczaj tworzą gęste kolonie na wciąż pączkujących kwiatach; obawia się koszenili, przędziorków, skoczków, inwazji liści psylla i Verticillium, grzyba, który, podobnie jak w przypadku Fusariosis, powoduje usychanie gałęzi z powodu tracheomykozy.
Kuracje i zabiegi
Młode osobniki niedawno posadzone zimą należy chronić u podstawy ściółką ze słomy lub suchych liści i osłonić przed prądami zimnego powietrza. Zabiegi pestycydami należy przeprowadzać w celach profilaktycznych lub tylko w razie konieczności.
Zastosowania Cercis
Wschodnia Redbud lub Cercis to drzewo ozdobne, które służy do ozdabiania wspaniałymi kwiatami i charakterystycznymi liśćmi małych i dużych prywatnych ogrodów, parków publicznych i osiedli mieszkaniowych.
Ze względu na odporność na różne formy zanieczyszczeń w ostatnich dziesięcioleciach był używany do budowy drzew na ulicach miast.
Różnorodność Cercis
Gatunek Cercis obejmuje kilka gatunków, a wśród wielu rozpowszechnionych i uprawianych do celów zdobniczych oprócz addition Cercis canadensis o nazwie Wschodnia Redbud Zapamiętaj:
- Cercis texensis znany jako Teksas Redbud, gatunek rozprzestrzenił się od południowej Oklahomy przez środkowy Teksas do północno-wschodniego Meksyku. Jest to mniejsze drzewo o mniejszych, bardziej błyszczących, sznurkowatych liściach o lekko pofalowanych brzegach, które jesienią dojrzewają w ciemnoczerwonych strąkach. Waha się od południowej Oklahomy przez środkowy Teksas do północno-wschodniego Meksyku.
- Cercis mexicana, meksykańska Redbud, jeszcze mniejsza odmiana niż krzewiasta występuje w zachodnim Teksasie i sąsiednim Meksyku. Ten gatunek mexicana ma małe, bardzo błyszczące liście z falistymi krawędziami i mniejszą, krzaczastą posturą niż inne, znalezione w zachodnim Teksasie i przyległym Meksyku. Wszystkie odmiany są popularne jako ozdobne ze względu na jaskrawe wczesnowiosenne kwiaty, które masowo pojawiają się na nagich gałęziach przed opadnięciem roślin. Kwiaty można jeść jako sałatkę lub smażyć.
- Cercis orbiculata lub Western Redbud, gatunek występujący na całym południowym zachodzie Ameryki, od Kalifornii po Utah i Arizonę. Ma cienkie i lśniące gałęzie pokryte sercowatymi liśćmi, które zmieniają kolor (najczęściej złoty lub czerwony) w zależności od wysokości i klimatu. Kwiaty są purpuroworóżowe, a strąki cienkie i brązowe.
- Cercis chinensis, gatunek pochodzenia azjatyckiego o krzaczastych, lekkich i eleganckich, ciemnoróżowych kwiatach i ciemnozielonych liściach.
Ciekawostki o cercis
W starożytności Indianie używali korzeń Redbud do tworzenia dekoracyjnego barwnika, a kora służyła jako lekarstwo na biegunkę.
Czy Cercis jest trujący czy jadalny?
TEN kwiaty są jadalne i mogą być spożywane na surowo w mieszanych sałatkach lub smażone lub smażone na patelni.
Galeria zdjęć Cercis - Redbud
