Centranthus ruber lepiej znany jako Czerwony Waleriana lub Lattarola to rustykalna roślina zielna, uprawiana ze względu na wspaniałe kwitnienie w ogrodach skalnych i na rabatach mieszanych.
Ogólna charakterystyka Centranthus ruber
Tam Czerwony Waleriana, Centranthus ruber, to wieloletnia roślina zielna należąca do rodziny Valerianaceae, rozpowszechniony w całej Europie, w wielu regionach Azji i Afryki Północnej.
Roślina o wysokości ok. 70 cm, uprawiana jako jednoroczna, występuje w formie gęstego krzewu o pustych i wzniesionych pędach, niekiedy łukowatych, o intensywnie zielonej barwie. Zimą nadziemna część rośliny wysycha, a następnej wiosny staje się bujnie zielona.
Liście przeciwległe, jajowate lub lancetowate, są lekko skórzaste i szarozielone.
Późną wiosną na wierzchołkach pędów zakwitają małe gwiaździste kwiaty, zebrane w parasolowe lub półkuliste grona, jaskraworóżowe, czerwone, a nawet białe.
TEN kwiaty które kwitną licznie na wierzchołkach pędów, są zebrane w parasolowate grona i podobnie jak u Pentas mają kształt gwiaździsty, rurkowaty z koroną złożoną z płatków bieli, różu i intensywnej czerwieni.
TEN owoce są to małe niełupki wyposażone w pappus, które są roznoszone przez wiatr nawet w pewnej odległości od miejsca produkcji.
Kwitnienie Centranthus ruber
Czerwony kozłek kwitnie od czerwca do października, a swoimi pięknymi kwiatami, które utrzymują się na pędach nawet tygodniami, daje piękne plamy koloru nawet w najbardziej odludnych miejscach ogrodu.
Możesz być zainteresowany: Valeriana officinalis property
Uprawa czerwonego kozłka lub Centranthus ruber
Narażenie
Kozłek czerwony preferuje miejsca nasłonecznione lub co najwyżej częściowo zacienione w rejonach o zbyt gorącym klimacie. roślina uprawiana w cieniu ma trudności w uprawie i produkcji kwiatów. Jest to roślina rustykalna, odpowiednia również dla regionów o bardzo surowych zimach, ponieważ nie boi się zimna. Dobrze jest odporny na wiatr, deszcz i sól.
Ziemia
Jest to bardzo rustykalna, wieloletnia roślina zielna, która przystosowuje się do każdego rodzaju piaszczystej, suchej i skalistej gleby, o ile jest dobrze osuszona, ponieważ w ogóle nie toleruje stagnacji wody. Optymalnym podłożem, szczególnie do uprawy w doniczkach, jest mieszanka ziemi uniwersalnej, torfu i piasku gruboziarnistego, zapewniająca prawidłowy odpływ wody do nawadniania.
Masz problemy z roślinami? Dołącz do grupy
Podlewanie
Jest to roślina zielna, która rośnie samoistnie na suchych glebach i w pęknięciach w ścianach, dlatego nie jest zbyt wymagająca wody i generalnie jest zadowolona z deszczów. Zaopatrzenie w wodę powinno odbywać się tylko w okresach długotrwałej suszy, zwłaszcza jeśli rośliny są młode lub zostały niedawno posadzone. Podlewanie musi być umiarkowane, nawet jeśli waleriana jest uprawiana w doniczkach.
Zapłodnienie
W celu pobudzenia wegetatywnego ponownego startu kozłka czerwonego i uzyskania obfitych i trwałych kwitnienia, co miesiąc płynny nawóz dla kwitnących roślin rozcieńczany w wodzie z podlewki. Alternatywnie co 3 miesiące i do jesieni podawać u podstawy kępek nawóz w postaci granulek o powolnym uwalnianiu . Na zimę nawożenie należy wstrzymać, a następnie wznowić wiosną następną.
Czerwony waleriana: uprawa waleriany czerwonej
Centranthus jest rośliną łatwą w uprawie nawet w doniczkach zawsze wystawionych na słońce oraz w dość pojemnych i przede wszystkim głębokich pojemnikach zawierających najlepiej wapienną i przepuszczalną glebę, którą należy podlewać przynajmniej raz w tygodniu, ale w żadnym wypadku bez nadmiaru.
Przesadzanie
Odbywa się to wiosną przed wznowieniem wegetacji. Większa doniczka niż poprzednia i nowa gleba jest zawsze dobrze osuszona.
Mnożenie czerwonego waleriany
Czerwony kozłek rozmnaża się przez nasiona i samosiew wiosną lub przez podział kępek jesienią.
Mnożenie przez ziarno
Siew przeprowadza się wiosną bezpośrednio w domu, zakopując nasiona na głębokości około 0,5-1 cm.
rozmnażanie sadzonek lactaroli w celu uzyskania nowych osobników następuje przez nasiona w okresie wiosennym, wysiew bezpośrednio na grunt, bez konieczności przygotowania rozsadnika do kiełkowania nowych sadzonek, lub przez podział kępek jesienią do bezpośredniego sadzenia, ze względu na wielką rustykalność i odporność tego typu roślin.
Propagacja przez podział kępek
Ten rodzaj rozmnażania agamicznego należy przeprowadzić jesienią. Kępki wyrwane z ziemi należy delikatnie podzielić i natychmiast przesadzić, aby uniknąć urazu korzeni.
Przycinanie i przycinanie czerwonego waleriany
Kwitnące pędy są stopniowo przycinane, aby sprzyjać potknięciu się i wzmocnieniu systemu korzeniowego, przed nadejściem zimy pędy przycina się na poziomie gruntu.
Przewodnik po toppingu
Roślina Centranthus
Sadzenie do gruntu powinno odbywać się w marcu-kwietniu lub jesienią sadząc rośliny w dołkach oddalonych od siebie o około 30 cm.
Parowanie
Rośliny kozłka czerwonego doskonale łączą się z Achilleą, Coreopsis, Nepetą, Rozmarynem i Weroniką.
Szkodniki i choroby kozłka czerwonego lub Centranthus ruber
Rustykalność zapewnia tym roślinom dobrą odporność na choroby grzybowe, ale czasami, ze względu na nadmierną wilgotność środowiska, cierpi na atak mszyc.
Cierpi na zgniliznę korzeni spowodowaną stagnacją wody.
Kuracje i zabiegi z czerwonego waleriany
Przed wznowieniem wegetatywnym możliwa jest interwencja za pomocą specjalnych preparatów do profilaktycznego zabiegu insektycydów o szerokim spektrum działania, tak aby zapewnić odpowiednią ochronę roślinom. W przypadku zauważenia obecności pasożytów można również użyć preparatu wodnego z zagotowanym czosnkiem do spryskania zarażonych osobników.
Pyrethrum jest również skuteczny przeciwko mszycom, naturalnemu pestycydowi stosowanemu również w roślinach ogrodniczych lub pestycydowi czosnkowemu, który jest łatwy do przygotowania w domu i nie jest toksyczny dla pożytecznych owadów. Zabiegi w celach profilaktycznych poprzez zastosowanie chemikaliów o szerokim spektrum działania muszą być wykonywane w celach profilaktycznych przed wegetatywnym ponownym uruchomieniem rośliny.
Czy czerwony waleriana jest trująca?
Roślina ta nie znajduje się na liście roślin trujących dla psów i kotów, a także jest jadalna dla ludzi.
Zastosowania
W ogrodnictwie Centranthus ruber jest rośliną używaną do tworzenia klombów, tapetowania niskich ścian i pionowych ścian dzięki zdolności nawadniającej jej solidnego systemu korzeniowego
Czerwony waleriana jest używany w fitoterapia jako naturalny środek przeciwlękowy, przeciw zmęczeniu psychicznemu, do zwalczania stresu przedmiesiączkowego i obrzęków.
W kuchni rubrę walerianową można spożywać w sałatkach.
Ciekawość
Czerwony waleriana jest również powszechnie nazywany roślina laktarola jest roślina piorunochronowa.
W starożytności z jej nasion przygotowywano maści do balsamowania zmarłych.
Galeria zdjęć Centranthus
