Eucomis, potocznie zwany Lilia ananasowa, jest rośliną bulwiastą uprawianą w celach ozdobnych ze względu na piękno liści, a przede wszystkim charakterystyczne kwiaty zebrane w długie kwiatostany, kwitnące w okresie letnio-jesiennym.
Ogólna charakterystyka Eucomis
Gatunek Eucomis obejmuje liczne gatunki roślin cebulowych z rodziny Hiacyntowate pochodzi z Afryki Południowej, rozprzestrzenił się na wolności w lasach, łąkach, bagnach i wzdłuż brzegów rzek. Niektóre małe lub karłowate gatunki rosną głównie na wzgórzach lub w innych odsłoniętych miejscach; z drugiej strony większe gatunki rozwijają się głównie w miejscach wilgotnych i mniej eksponowanych.
TEN żarówki są bardzo duże o średnicy od 7 do 12 cm. Bezpośrednio z cebulek wywodzi się rozeta z długich, mieczowatych liści podstawnych, mięsistych, pofalowanych i błyszczących, o jasnozielonym zabarwieniu. Jesienią liście wysychają, a cebulki są całkowicie nagie aż do następnej wiosny.
TEN kwiaty Eucomis, noszonych przez wysokie, wyprostowane, grube i mięsiste łodygi, które wyrastają ze środka rozety podstawowych liści, są zebrane w duże wiechy kwiatostany, zwieńczone kępką małych zielonych liści lub przylistków, podobnych do ananasów, wygląd, który uzasadnia potoczną nazwę Lilia ananasowa.
Korona kwiatów składa się z 6 płatków, których kolor zmienia się w zależności od gatunku od czysto białego do żółtego, od zielonego do najróżniejszych odcieni różu. Lekko pachnące kwiaty przyciągają liczne motyle. U niektórych gatunków nawet przylistki, które pokrywają kwiatostany, są często czerwonawe. W procesie produkcji owoców kwiatostany stają się zielone.
TEN owoce pojawiające się po kwitnieniu to małe jagody, które dojrzewają jesienią.
Rozkwit
Rośliny Eucomis kwitną w okresie letnio-jesiennym.
Uprawa Eucomis
Narażenie
Rośliny Eucomis preferują ekspozycję na słońce, a hodowane w cieniu wytwarzają tylko liście ze szkodą dla kwiatów. Nie boją się zimna i mogą być również uprawiane z powodu surowego zimowego klimatu, jeśli cebulki są chronione lub usuwane z ziemi. Wytrzymują przez krótkie okresy nawet w temperaturach do -5 ° C, o ile okres zimna nie jest zbyt długi. W każdym razie, jeśli żyjemy na terenach o surowych zimach, pamiętajmy, aby posadzić Eucomic na odpowiedniej głębokości, około 15-20 cm pod ziemią.
Możesz być zainteresowany: Uprawa ananasa
Ziemia
Podobnie jak inne gatunki bulwiaste, Eucomis to rośliny, które należy sadzić na miękkiej glebie, bogatej w substancję organiczną i dobrze osuszonej. Optymalnym podłożem jest mieszanka ziemi uniwersalnej, piasku i trochę dojrzałego obornika.
Podlewanie
Potrzebują regularnego podlewania od momentu pojawienia się pierwszych liści oraz w okresie kwitnienia. Latem należy je zintensyfikować, jeśli upały są upalne. Podlewanie należy wstrzymać jesienią, gdy liście całkowicie wyschną, a cebulki wejdą w stan spoczynku wegetatywnego.
Zapłodnienie
Są to rośliny, które do rozwoju potrzebują gleby bogatej w składniki odżywcze, dlatego przed ich sadzeniem wskazane jest wymieszanie z glebą sporej ilości dojrzałego obornika. Od wiosny, czyli od sezonu, w którym zaczynają wegetować, przydatne jest okresowe podawanie co 15 dni specjalnego płynnego nawozu dla roślin kwitnących, rozcieńczonego w wodzie używanej do podlewania. Alternatywnie na ziemię można rozprowadzać nawóz granulowany dla roślin kwitnących, zwłaszcza w okresie, w którym zaczynają formować się pąki kwiatostanów.
Masz problemy z roślinami? Dołącz do grupy
Eucomis: uprawa w doniczkach
Są łatwe w uprawie roślin ozdobnych nawet w doniczkach na balkonach, tarasach, dziedzińcach i tarasach. Doniczka musi być szeroka i głęboka, o średnicy 40 cm i głębokości nie mniejszej niż 50 cm. Na dnie doniczki należy osuszyć kilka cm ziemi, następnie cebulę przykryć co najmniej 10 cm ziemi. W każdej doniczce można posadzić od 2 do 3 cebul. Po wszczepieniu doniczkę należy umieścić w nasłonecznionym miejscu osłoniętym od wiatru.
Przesadzanie
Rośliny Eucomis przesadza się jesienią, zazwyczaj co 2-3 lata. Używana jest większa doniczka niż poprzednia i nowa świeża i żyzna gleba.
Mnożenie Eucomis
Rośliny rozmnażają się przez nasiona na wiosnę, a nowe okazy można pozyskiwać przez ścinanie liści latem, przez podział cebulek, jesienią.
Mnożenie przez ziarno
Siew odbywa się poprzez rozłożenie nasion w skrzynkach lub głębokich pojemnikach o specyficznym i bardzo żyznym podłożu utrzymywanym w stanie wilgotnym do czasu kiełkowania, który zwykle trwa co najmniej 1 miesiąc. Goździki, które się uformują, mogą puchnąć i dopiero po trzecim roku życia można je sadzić jako stały dom. Nowe rośliny Eucomis uzyskane z nasion na ogół wytwarzają kwiaty od czwartego roku życia.
Rozmnażanie przez sadzonki liści
Jest to szeroko stosowana technika, ponieważ pozwala roślinom być genetycznie identycznymi z oryginalnymi w krótszym czasie.
Wypełnij pojemnik lub pudełko świeżą, luźną i żyzną glebą.
W okresie wegetacyjnym pobierany jest energiczny liść i dzielony na kilka części o szerokości około 5/6 cm.
Każda część styka się z podłożem, które jest stale wilgotne przy codziennym natryskiwaniu.
Pojemnik należy umieścić w środowisku o wysokim poziomie wilgotności, ale osłoniętym. goździki zaczną się formować po około 1-2 miesiącach. Również w tym przypadku nowe żarówki muszą zostać powiększone przed umieszczeniem ich na stałe.
Rozmnażanie przez podział żarówek
Jest to szeroko stosowana technika dość szybkiego rozmnażania roślin bulwiastych.
Cebule są zakopywane, a te, które powstały wokół cebulki macierzystej, są oddzielane i zawsze zakopywane w świeżej i żyznej glebie na głębokości co najmniej 20 cm.
Sadzenie lub sadzenie
Cebule Eucomis sadzi się w otwartym terenie wiosną, w okresie od marca do kwietnia. Po dokładnym przygotowaniu gleby miesza się ją z dużą dawką dojrzałego obornika, a następnie cebulki zakopuje się w dołkach o głębokości 20/30 cm, oddalonych od siebie o 20 cm.
Parowanie
Eucomis to eleganckie i ozdobne rośliny izolowane, w grupach i doskonałe w połączeniu z roślinami mieczyków lub z niektórymi gatunkami begonii.
Przycinanie
Eucomis nie można przycinać, ale należy je czyścić tylko z suchych lub uszkodzonych liści, aby zapobiec gniciu i powodowaniu infekcji grzybiczych.
Eucomis: Pasożyty i choroby
Są to rośliny rustykalne, które rzadko cierpią z powodu ataków mszyc lub łusek. Podobnie jak inne rośliny cebulowe, szczególnie obawiają się gnicia i pleśni, patologii sprzyjających wilgotnemu klimatowi, obfitym deszczom, nieodpływającej glebie, stagnacji wody czy nadmiernemu podlewaniu.
Kuracje i zabiegi
W południowych regionach cebulki Eucomis można pozostawić i przebywać, ale w każdym przypadku należy je chronić przed zimnem lub możliwymi mrozami za pomocą dobrej ściółki ze słomy lub suchych liści. W miejscach, gdzie zimą panują surowe temperatury i poniżej -5°C wskazane jest ich zakopanie, oczyszczenie z ziemi, pozostawienie do wyschnięcia na powietrzu, a następnie przechowywanie w suchym i ciemnym miejscu, w pudełku lub worek zawierający trociny, perlit lub torf. W przypadku cebulek uprawianych w doniczkach wystarczy schronienie na zimę w chronionym miejscu do wiosny.
Odmiany i gatunki Eucomis
Eucomis amaryllidifolia
Piękna bulwiasta o liściach łopatkowatych o pofalowanych brzegach o intensywnej zielonej barwie. Latem-jesień wytwarza efektowne kwiatostany złożone z licznych zielonych kwiatów o żółtych odcieniach. delikatne żółte odcienie, zwieńczone przylistkami błyszczących liści. Nadaje się do uprawy na terenach o łagodnym klimacie.
Eucomis bicolor
Jeden z małych gatunków, który wytwarza kwiatostany utworzone z białych kwiatów o liliowym odcieniu, noszonych przez wyprostowane łodygi, które zwisają z rozety małych liści o lancetowatym kształcie.
Eucomis autumnalis
Gatunek, który w pełnym rozwoju wegetatywnym, około 5 lat, osiąga 50 cm wysokości. liście są jasnozielone, co kontrastuje z białym kolorem kwiatostanu. Kwiatostan zwieńczony jest małymi, ciemnozielonymi liśćmi. Jest to gatunek rustykalny, nadający się do uprawy w gruncie na rabatach ogrodowych, a także w doniczkach.
Eucomis humilis
Istnieje rustykalny bulwiasty, który ma zielone liście z odcieniami. Strona liścia ma efektowną żyłkę w części środkowej i pofalowane brzegi. Kwiatostan tworzą liczne małe pachnące zielone lub białe kwiaty, czasem z fioletowymi odcieniami. Przylistki pęczka mają czerwonawe wierzchołki. Nadaje się do uprawy zarówno w środowisku wilgotnym, jak i na terenach skalistych.
Eucomis Comosa
Spontaniczny gatunek pochodzący z Afryki Południowej, około 60 cm wysokości. Ma łopatkowate liście podstawy z lekko pofalowanymi brzegami.
Strona górna liścia jest intensywnie zielona, a dolna czerwonawa. W okresie kwitnienia wytwarza efektowne kwiatostany złożone z licznych jasnozielonych lub fioletowych kwiatów. Kwiatostan zwieńczony jest małymi, jasnozielonymi liśćmi.
Zastosowania
Różne gatunki Eucomis są wykorzystywane do celów zdobniczych na otwartym terenie w prywatnych ogrodach. Są to rośliny cebulowe preferowane również przez architektów krajobrazu, którzy wykorzystują je przede wszystkim jako obrzeża zbiorników, jezior i stawów. Uprawiane są w doniczkach, ponieważ są eleganckie, efektowne i łatwe w pielęgnacji.
W miejscach pochodzenia cebulki są wykorzystywane w medycynie ludowej do sporządzania wywarów, które skutecznie łagodzą różnego rodzaju bóle, bóle pleców, kolki, bóle brzucha i bóle przy porodzie. W rzeczywistości cebulki zawierają flawonoidy o działaniu przeciwzapalnym i przeciwskurczowym.
Czy Eucomis jest trujący?
Cebule Eucomis są toksyczne, zwłaszcza te Eucomis autumnalis.
Język kwiatów
Eucomis w języku kwiatów, podobnie jak Ananas, jest symbolem doskonałości.
Ciekawość
Nazwa rodzaju Eucomis wywodzi się od greckiego Eu (dobre, piękne) i comé (włosy, ogon) i odnosi się do gwiaździstego kształtu kwiatów oraz kępek liści znajdujących się na kwiatostanie.
Rodzaj wprowadzony w Europie w XIX wieku jest powszechnie nazywany rośliną ananasa lub lilią ananasową.
Angielska nazwa Eucomis
W Anglii ten pyszny i efektowny bulwiasty nazywa się ananasowa lilia.
Galeria zdjęć Eucomis - lilia ananasowa
